Het verzet tegen het uitroepen van een asielcrisis als mogelijke bijdrage aan slecht bestuur

Bij het verzet tegen het uitroepen van een asielcrisis dreigt (onbedoeld? onbewust?) iets niet helemaal goed te gaan. Tegen de inbreng van bepaalde ambtenaren, media, partijen, wetenschappers, etc. kunnen de nodige bedenkingen worden ingebracht, juist vanuit de uitgangspunten van democratie en rechtsstaat waarop zij zich bij hun verzet beroepen.

Afgelopen week verschenen tenminste twee bijdragen, in uiteenlopende genres, die in dit verband het overwegen waard zijn:

Asielcrisis toont zorgelijke staat van ons democratisch bestuur

Zie in algemenere zin ook de volgende recente bijdragen van mijn hand:

Dutch democracy: A sinking ship?

Chapter on ‘The State of Western Constitutionalism: An Alternative Problem Analysis and Solution Direction’

Ik realiseer mij dat een en ander vraagt om een nadere uitwerking. Daaraan hoop ik de komende periode toe te komen.

Wordt derhalve vervolgd.

Update 1:

Electorale patstelling na Algemene Beschouwingen

Update 2:

‘Wie altijd migratiepolitiek aanvocht, bewees de rechtsstaat zelf geen dienst’ (onder verwijzing naar Hannah Arendt) (https://www.ewmagazine.nl/nederland/opinie/2024/09/migratiepolitiek-rechtsstaat-humanitaire-verplichtingen-1431611/).

Update 3:

Max Weber zag in dat in een noodsituatie het parlement gepasseerd mag worden